Blog...dzienny

                                                                                                                                         Samotne drzewo.

W oceanie śniegu samotne drzewo stało, cząstki śniegu, lodu, gałązki twe pokrywały...wiatr nieśmiały ci go przyniósł, szklistymi kryształami lodu twe ramiona okrywał. Mroźny i ciemny świat samotnością przykryty, pełen smutku, śniegu, lodu ukryty. Śnieg ten przeminie, a ty pozostaniesz samotnie pośród łąk i pól...Przychodzi taki dzień, kiedy odczuwamy szarość i smutek otaczajacego nas krajobrazu... w bezkresnej ciszy szary tok myśli gdzieś za horyzontem ginie. Marzenia o pięknie, krystalicznie czyste jak rosa, zagubiły się w chaosie. Nadzieję przysłoniły chmury mgły, świat stał się szary... waleczny wiatr rozwiał chmury i pokolorował radośnie ponownie świat cały...